यथा काष्ठं च काष्ठं च समेतायां महार्णवे ।
समेत्य च व्यपेयातां कालमासाद्य कंचन ॥
एवं भार्याश्च पुत्राश्च ज्ञातयश्च धनानि च ।
समेत्य व्यवधावंति ध्रुवो ह्येषां विनाभवः ॥ಯಥಾ ಕಾಷ್ಠಂ ಚ ಕಾಷ್ಠಂ ಚ ಸಮೇತಾಯಾಂ ಮಹಾರ್ಣವೇ |
ಸಮೇತ್ಯ ಚ ವ್ಯಪೇಯಾತಾಂ ಕಾಲಮಾಸಾದ್ಯ ಕಂಚನ ||
ಏವಂ ಭಾರ್ಯಾಶ್ಚ ಪುತ್ರಾಶ್ಚ ಜ್ಞಾತಯಶ್ಚ ಧನಾನಿ ಚ |
ಸಮೇತ್ಯ ವ್ಯವಧಾವಂತಿ ಧ್ರುವೋ ಹ್ಯೇಷಾಂ ವಿನಾಭವಃ ||
ಮಹಾಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ಅಲೆಗಳ ಹೊಡೆತಗಳಿಂದ ಹಲವಾರು ಮರದ ದಿಮ್ಮಿಗಳು ಒಟ್ಟಾಗಿ ಸೇರುತ್ತವೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲದವರೆಗೆ ಒಟ್ಟಾಗಿಯೂ ಇರುತ್ತವೆ. ಅನಂತರ ಅವೇ ಅಲೆಗಳ ಹೊಡೆತದಿಂದ ಬೇರ್ಪಟ್ಟು ಹೋಗುತ್ತವೆ. ಹೀಗೆಯೇ ಕಾಲಕರ್ಮಸಂಯೋಗದಿಂದ ಭಾರ್ಯೆ, ಪುತ್ರ, ಜ್ಞಾತಿಗಳು ಮತ್ತು ಐಶ್ವರ್ಯ ಇವೆಲ್ಲವುಗಳದರ ಮಿಲನ ಒಂದೆಡೆಗೆ ಆಗುತ್ತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅದೇ ಕಾಲಕರ್ಮಸಂಯೋಗದಿಂದ ಇದೆಲ್ಲವೂ ಅಗಲುವುದೂ ನಿಶ್ಚಿತ.
Timbers gather at a place in a great ocean by the hits of waves. They remain at that place for a few days too. Eventually they scatter because of hits of the same tides. Similarly gathering of wife, offspring, relatives and wealth happens at a certain place because of Kala and Karma. But it is certain that because of the combination of same Kala and Karma it all get dispelled.
Lord Rama told this to His brother Bharata.
– Ramayana Ayodhya Kanda 105: 26, 27
Be First to Comment